Երևանում մեկը ինձ նվիրեց Եղիշե Չարենցի բանաստեղծությունների հատորյակը։ Այդ մեծ պոետի մասին ես դեռ վաղուց ահագին բան լսել էի։ Նրա մասին պատմել էր լիտվական գրականության մեծ բարեկամը՝ Գուրգեն Մահարին։
Այն բանը, թե անկախություն ստանալու ժամանակ ով կլինի պետության ղեկին և դա ինչ հետևանքներ կարող է ունենալ, կարելի է քննարկել Հայաստանի ու Բելառուսի օրինակների վրա։
Եվ դրա համար մենք վճարում ենք ամեն օր...
Վճարում ենք մեր զինվոր տղաների արյամբ,
նրանց կյանքի գնով, նահատակվելու դիմաց...
Եվ այս շրջապտույտը դարեր շարունակ...
Վրաստանի վարչապետ Ի. Ղարիբաշվիլին հանդես է եկել սենսացիոն հայտարարությամբ՝ ասելով, որ երկրում իրավիճակի ապակայունացման հիմնական նպատակը Ռուսաստանի դեմ երկրորդ ճակատ բացելն է։
Հայաստանում ու հատկապես Արցախում շատ քիչ մարդ կհանդիպի, ով ՀՀ իշխանության և, մասնավորապես, Փաշինյանի բանակցային կամ ռազմական ունակությունները բավարար կհամարի:
Ծավալվող իրադարձություններն ու հայտարարությունները ցույց են տալիս, որ Հայաստանի թրքակենտրոն իշխանության ղեկավարը, իր իշխանության և անձնական ապահովության համար, խոստացել է Ալիևին Արցախն ամբողջովին հանձնել Ադրբեջանին։
«Թավշյա» տղաներն ու աղջիկներն իրենց առաջնորդի գլխավորությամբ սևի ու սպիտակի են բաժանում մարդկանց բոլոր ոլորտներում, ավիրում են բոլոր ոլորտներում, ձախողվում են բոլոր ոլորտներում, թալանով են զբաղվում բոլոր ոլորտներում։
Երկրորդ կնիկ տուն բերելու փորձառություն ոչ բոլորն ունեն, բայց մենք ազգովի ունեցանք այդ դժախտ փորձը: Ունեցանք ու մնացինք դրա տակ: Փորձը դարձավ փորձանք, դարձավ զուլում:
920 թվականին Թուրքիան խոստացավ ու խաբեց Ռուսաստանի իշխանությանը՝ Խորհրդային Միության փոխարեն ընտրելով ամերիկյան, հետագայում՝ ՆԱՏՕ-ի ուղղությունը։
Հասկանալով թուրքական վտանգները՝ ԽՍՀՄ կայսրությունը հատուկ զորքեր տեղակայեց Թուրքիայի և Հայաստանի սահմանին և օգնեց Հայաստանի գործոնի ուժեղացմանը...